به‌گزارش میراث‌آریا به نقل از روابط‌عمومی پژوهشگاه میراث‌فرهنگی و گردشگری، شکوه خسروی سرپرست هیئت باستان‌شناسی 12مهر 1401با اعلام این خبر گفت:«در سال 1394 بررسی‌های باستان‌شناختی منطقۀ سرپل زهاب استان کرمانشاه شامل دشت‌های قلعه شاهین، بشیوه و زهاب به انجام رسید و 193 محوطه باستانی در این منطقه شناسایی شد.»
او یکی از محوطه‌های مهم مورد بررسی در دشت زهاب را تپه مای‌خان عنوان کرد که بقایای استقرار بزرگ و مهمی از دوره پیش از تاریخ است.
این باستان‌شناس اظهار کرد: «با توجه به وضعیت محوطه و آسیب‌های موجود به واسطۀ عبور جاده، حفر سنگر، ایجاد پایگاه نظامی، تسطیح اراضی و ... آسیب‌های جدی به این محوطه وارد آمده و ادامه برخی از این فعالیت‌ها به ویژه تعریض جاده و تسطیح اراضی باعث نابودی این محوطه می‌شد، از این رو پژوهشکده باستان‌شناسی تعیین عرصه محوطه به‌منظور حفاظت و صیانت از این محوطه باستانی را در اولویت برنامه‌های خود قرار داد و در همین راستا با مجوز پژوهشگاه، هیئتی برای تعیین عرصه تپه مای‌خان راهی دشت زهاب در غرب استان کرمانشاه شد.»
خسروی تصریح کرد: «مای‌خان بقایای استقراری باستانی از هزاره ششم تا چهارم پیش از میلاد و همچنین دوره اشکانی است که در حاشیه دشت حاصلخیز زهاب قرار گرفته و بر اساس یافته‌های سطحی و توپوگرافی محوطه، احتمالا وسعتی در حدود 6 هکتار داشته است.»
این دانش آموخته دکتری باستان‌شناسی دانشگاه تربیت مدرس افزود: «هیئت باستان‌شناسی از نیمه مرداد ماه کار خود را آغاز و با حفر 28 گمانه تلاش کرده که تا حد امکان عرصه محوطه را شناسایی کند.»
سرپرست هیئت باستان‌شناسی با اشاره به اهمیت توالی استقرار دورۀ پیش از تاریخ در تپه مای‌خان در مطالعۀ باستان‌شناسی دامنه‌های غربی رشته کوه زاگرس، اظهار کرد: «دشت زهاب دشتی سیلابی است و احتمالاً شماری از استقرارهای کف دشت در زیر رسوبات آبرفتی دفن شده‌اند، با این حال مای‌خان در حاشیه دشت و بر روی نخستین تپه ماهورها قرار گرفته و به همین دلیل در زیر رسوبات دفن نشده و این وضعیت فرصت مناسبی برای مطالعۀ بقایای باستان‌شناسی دوره پیش از تاریخ را فراهم خواهد کرد.»
او با اشاره به کشف سفال‌های فرهنگ حلف، سامرا، عبید و اوروک و همچنین قطعاتی از سفال دوره اشکانی در محوطه خاطرنشان کرد: «در بررسی سطحی محوطه و همچنین در گمانه‌های کاوش شده سفال‌های متعددی از هزاره ششم تا چهارم پیش از میلاد به دست آمد که نشان می‌دهد استقرار در این محوطه از دوره مس‌وسنگ قدیم آغاز و تا دوره مس‌وسنگ جدید ادامه داشته، اما اوج وسعت محوطه در هزاره پنج پیش از میلاد و دورۀ عبید بوده به‌طوری‌که وسعت محوطه در این دوره به حدود هفت هکتار رسیده است.»
انتهای پیام/
